Fotoğrafı gördüğümde kendisine yamuk bir gülüş attım, kabul. Ama bu gülüşüm arkasından gelen birçok düşünceye dur diyemedi. Hani nasıl derler? Çok “inspiring” bir fotoğraf değil mi sizce de? Emre B. bu blogu okuyor olsaydı “inspiring değil, ilham verici” diye beni düzeltirdi, buna da eminim. (Umarım o linki öylesine verdiğimi düşünmezsiniz)
* House of Meetings Uyumadan geçirdiğim dün gecenin birkaç saatinde House of Meetings’in sondan bir önceki bölümünü iki üç kez daha okudum. Daha sonra sevdiğim bölümlerinin üzerinden geçtim. Kitabın bu kadar ensesindeyim çünkü Sovyet kamplarının sıkışmışlığı ve vahşetinde geçen bir romanı kendi yaşamımla ve hissettiklerimle nasıl bu kadar özdeşleştirebildiğimi anlayabilmek istiyorum. “House of Meetings’te Martin …
* Menomena – Mines Çok değil, birazcık yakından incelensem neyi seveceği ve neyi sevmeyeceği o kadar tahmin edilebilir bir insana dönüşmüş durumdayım. -ki vakit ayırıp da bu incelemeyi yapan birinin Mines’ın kapağını gördüğünde aklına gelecek ilk insan olduğuma kalıbımı basarım. Bu kadar tahmin edilebilir olmak hoşuma mı gidiyor sanıyorsunuz ha? Hadi itiraf edeyim: Bazı zamanlar …