Tüm katkılarıyla

Bahar Malik

Antibes, Nicolas de Staël ve Abidin Dino

Başlangıç

Nicolas de Staël Bey’in eserleriyle aşka düşmem yanlış hatırlamıyorsam 2010 yılına denk geliyor. O zamandan beri sessiz sedasız devam eden bu platonik sevdamın birkaç önemli anını bugün sizlerle paylaşmak istiyorum çünkü artık bu aşkı yüksek sesle yaşayacak kadar aşkıma güveniyorum. Dahası anlatmak istediğim birkaç ilginç nokta var.

de Staël’le ilgili en önemli sorunum kendisini Türkçe sevemeyeceğiniz gibi İngilizce sevmenin de mümkün olmaması. Fransızca bilmiyorsanız ressama duyduğunuz sevgide bir başınasınız. Çünkü her nedense sanatçıyla ilgili yazılmış tüm kitaplar Fransızca olarak kalmış, mektupları bile İngilizce’ye çevrilmemiş. Yani sevdamı “Fransızca bilmeden je t’aime sevgili Nico” isimli bir kitap yazarak da anlatabilirdim. Onun yerine Güzelonlu’ya bu yazıyı eklemeye karar verdim çünkü bloglar ölmedi arkadaşlar! Bloglar ölmedi!

OKUMAYA DEVAM EDİN

04/06/2019 , Bahar Malik

Sanat üstüne

Çok sevdiğim bir tablonun ilham kaynağını öğrendiğim günü anlatan yazı

Ben buralara yazar mıydım? Yazardım elbette! Fakat ne zaman buraya hayatın ne kadar yorucu olduğu ve benim ne kadar meşgul olduğumdan mutlaka bahsettiğim bir yazı eklesem üzerime üç kat daha yük biniyor. Ünlü bir Türk büyüğü ve canım kardeşimin de sık sık şikayet ettiği gibi hayat bizi neden bu kadar yoruyorsun? Niye her şeyi oluruna bırakmıyorsun? Bugün anlatacaklarımı yazmaya Aralık ayında karar verdim. Şu anda Ağustos’un son günündeyiz. İşte hayat! Hadi başlayalım:

Her şey Amsterdam’daki Stedelijk Müzesi’ni ilk kez ziyaret ettiğim gün başladı. Hayır, yalan söylüyorum, ikinci ziyaretimde başladı. İlk ziyaretimde müze restorasyondaydı ve limanın yakınlarındaki ufak bir binada bir fotoğraf sergisi ile ziyaretçilerini ağırlıyordu. İkinci gidişimde koleksiyonu sonunda görebileceğim için bir hayli heyecanlanmıştım. Bu ziyaretimle ilgili en ilginç nokta ise çıkışta aklımda en çok Jan Sluijters’in görkemli tablosu Bal Tabarin‘in kalması idi. Bal Tabarin, bir zamanlar Paris’in en ünlü ve popüler barlarından biriymiş. Sluijters de bu barı en çok eğlenilen gecelerden birinde resmetmiş. Bal Tabarin kadar görkemli tablolardan genelde çok etkilenmem ama renkler ilgimi çekmişti, dahası örnekleriyle karşılaşmadığım böylesi bir tablonun ismini daha önce duymadığım bir Hollandalı’nın elinden çıkmış olması da bana enteresan gelmişti. Daha sonraki zamanlarda arada sırada aklıma Bal Tabarin geldi ama ne yalan söyleyeyim, çok da önemsemedim. Bir heyecandı, geçti diyelim.

Bal Tabarin – Jan Sluijters (1908)

OKUMAYA DEVAM EDİN

31/08/2018 , Bahar Malik

Sanat üstüne, Seyahat

Nerede kalmıştım?

Sizi terk ettiğim yer işte tam da şurasıydı: Şurası.

Kimsenin beklemediği üzere Londra’da gördüğüm eserlerden bazılarını anlatmaya devam ediyorum. Çünkü seni yeneceğim Londra! Seni yeneceğim!

Londra’da zaman geçirdikçe gerginliğim artıyordu çünkü hâlâ yapamadığım çok şey vardı ve muhteşem planımın hepsini uygulayabileceğime dair şüphelerim de artmıştı. Açıkçası bir şeyleri feda etmem gerektiğini biliyordum ama neyi feda edeceğime bir türlü karar veremiyordum. En sonunda “insan bir Sargent da göremeyecekse niye yaşasın ki?” diyerek Tate Britain’a gitmeye karar verdim. Pimlico durağında beni hoş sürprizler bekliyordu. Metro çıkışısında (ya da bakış açısına göre girişinde) hemen yakındaki müzede hangi eserleri görebileceğimiz bize tanıtılıyordu. “Ah Sargent Bey de var, başka kimler var acaba?” diyerek hepsini inceleyip Turner’ın, Henry Moore’un ve Degas’ın fotoğraflarını çektim. OKUMAYA DEVAM EDİN

21/10/2017 , Bahar Malik

Sanat üstüne

XX. yüzyıl fransız resim sanatı

Ekollerinin öncüleri olan asrımızın ve dünyaca şöhretli Fransız ressamlarının harika tablolarının asıllarını görme fırsatını bulduğum için mutluyum!

Resim ve Heykel Müzesi

İstanbul – 24.6.1969

Her şey bir sabah mesaj kutuma tiyatrolar.com.tr isimli instagram hesabının paylaştığı fotoğrafın düşmesi ile başladı. Fotoğrafta Filiz Akın bir Pierre Bonnard tablosunun önünde durmuş, kapağında aynı tablonun olduğu kitabını okuyordu. Eğer beni birazcık tanıdıysanız içinde Pierre Bonnard geçen hiçbir şeye karşı kayıtsız kalamadığımı anlamışsınızdır. Bu fotoğrafa da kalamadım.

Tiyatrolar hesabı fotoğrafı “Yıl 1965, Filiz Akın resim sergisinde Pierre Bonnard’ın tablosunu inceliyor.” açıklaması ile paylaşmıştı. Aklıma ilk gelen Akın’ın Fransa’da bir müzede bu fotoğrafı çektirdiği oldu. Şu an size yalan söyledim. Aklıma ilk gelen Pierre Bonnard’ın resimlerinde neler yaptığının resmin fotoğrafıyla asla anlaşılmadığı, Bonnard’ları çıplak gözle görmenin ne kadar farklı olduğu idi. Daha sonra Akın’ın bu fotoğrafı Fransa’da bir müzede çektirmiş olabileceğini düşündüm. Ancak oyuncunun tablodan daha fazla ilgi gösterdiği kitabın başlığına dikkatli bakınca “bir dakika!” (bir dakika!) dedim. Burada bir işler dönüyordu. Filiz Akın kapağında önünde ayakta durduğu bir tablonun olduğu Türkçe başlıklı bir kitap okuyorsa demek ki o sırada bu Bonnard ülke sınırları içindeydi. OKUMAYA DEVAM EDİN

09/10/2017 , Bahar Malik

Sanat üstüne, Seyahat

Londra demişken

Londra dememin üzerinden çok zaman geçti. Size Londra’da gördüğüm bazı eserleri anlatacağımı söylememin üzerinden de çok zaman geçti. Şu anda bu sözü verirken neleri anlatmayı planladığımı hatırlamıyorum. Açıkçası anlatmak istediğim başka konular da var. Bir Emil Nolde gerçeği var mesela. Emil Nolde’den bahsetmeyi çok istiyorum. Pierre Bonnard’ın düşündüğüm gibi bir kişi çıkmamasıyla ilgili uzunca bir hayal kırıklığı yazısı da yazabilirim. Beraber birkaç müze dedikodusu yapabileceğimize inanıyorum. Bir de en çok Cy Twombly’nin güllerinden bahsetmek istiyorum. Ama ne zaman Güzelonlu’ya bu konularda yazabileceğimi düşünsem 1. vaktim olmadığı için yazamıyorum. 2. Her yerde ilan ettiğim Londra yazısı ne olacak diye kendi kendimi yiyorum. O yüzden en iyisi ben bu Londra yazısını yazayım, aradan çıksın. Diğerlerini gene de yazmadığımda “vaktim yok” diye ağlarım.

Bir önceki yazıda Londra’nın sokaklarından, bahçelerinden, evlerinden bahsetmiştim. Bu sefer de planladığım her şeyi görmek için neredeyse ortadan ikiye bölündüğüm sanat eserlerinden bahsedeceğim. Londra’ya vardığımda aklıma ilk gelen “madem ki yalnızım neden gidip Fragonard görmüyorum?” oldu. Tahmin edebileceğiniz üzere ben Fragonard’ı sebepsizce (kendime göre sebeplerim var ama anlatmam) seviyorum ve yine tahmin edebileceğiniz üzere bu sevgime yakın çevremce bir anlam verilemiyor. Geçenlerde bir arkadaşım tatilden arayıp “Bahar burada Fragonard evi varmış, Bahar kesin gitmiştir dedim eheh” dedi. Birincisi orası parfümeri markası olan Fragonard’ın evi ve ikincisi evet gittim! Neyse sonuçta Salıncak’ı görmek için Wallace Koleksiyonu’na kuzeyden sinsice yaklaştım. Koleksiyon düşündüğüm kadar kalabalık değildi. Birazcık Velazquezlerini, biraz da Halslarını inceledim. Corot’nun Macbeth’in üç cadısını çizdiği tabloyu eni konu beğendim ve sonunda Fragonard odasına girdim. “Ah Fragonard, seni gidi şuursuz” diyerek sevgimi gösterdim ve Wallace Koleksiyonu’ndan ayrıldım çünkü çok işim vardı. OKUMAYA DEVAM EDİN

24/08/2017 , Bahar Malik

DAHA ESKİ YAZILAR

DAHA YENİ YAZILAR