İspanyol sanatçı José Manuel Ballester Gizli Alanlar (Espacios Occultos) ismini verdiği serisinde klasik tabloların fotoğraflarını çekmiş ve dijital ortamda bu tablolardaki insanların hepsini silmiş. Böylece resimlerde insan figürleri yüzünden arka planda kalan tüm gizli alanlar görünür hale gelmiş. Fikir çok orijinal olmasa da ortaya çıkan sonuç bir hayli enteresan ve ilk bakışta çarpan cinsten.
Ballester’in bu çalışmalarıyla ilk kez geçen sene karşılaÅŸmıştım. Ama o günlerde Ä°nternet’te konuyla ilgili fazla kaynak bulanamıyordu. Bilboa’daki Guggenheim birkaç eserini satın alınca Ballester de o gizli yerinden çıktı ve Ä°nternet’te “görünür” oldu.
Daha fazla uzatmadan sizi sanatçının Gizli Alanlar serisinden örneklerle baÅŸbaÅŸa bırakacağım. Sizce en çarpıcısı hangisi? Ben Goya’nın Üç Mayıs‘ı ile Bosch’un Dünyevi Zevkler Bahçesi arasında gidip geliyorum.
Son AkÅŸam YemeÄŸi – Leonardo da Vinci, 1498
Resim Alegorisi – Johannes Vermeer, 1668
Dünyevi Zevkler Bahçesi – Hieronymus Bosch, 1490 – 1510
Nedimeler – Diego Velázquez, 1656
Medusa’nın Salı – Théodore Géricault, 1819
Çarmıha GerilmiÅŸ Ä°sa – Diego Velázquez, 1632
3 Mayıs 1808 – Francisco Goya, 1814
Venüs’ün DoÄŸuÅŸu – Sandro Botticelli, 1486
Guernica – Pablo Picasso, 1937
[Tüm görsellerin telif hakları José Manuel Ballester’a aittir. Görseller bilgilendirme amaçlı olarak kullanılmıştır.]
5 Yorum
“Nedimeler” tablosu çok hüzünlü… ‘Kıyamet sonrası dünya’ gibi!
Goya’nın “Üç Mayıs”ı bu hâliyle daha da ürkütücü durmuyor mu? Bunu Goya’nın büyüklüğünün bir baÅŸka göstergesi olarak kabul ettim…
Bosch Bey ise kusura bakmasın: “Dünyevi Zevkler Bahçesi” fazlalıklarından kurtulmuÅŸ, arınmış gibi. Böyle daha güzel, evet. ;)
Ben de Goya’da ürperdim.
Goya Goya…
İç karartıcı. Sanki çoğu yaşamış ,hayatlarında büyük dönüm noktası yaşamış , ölmüş ve bu dünyadan çekip gitmişler ve geriye kalanlar hala aynı. Bilmiyorum ya çok ürküttü bu fikir beni
Hissettirdiği eksiklik duygusu da şaşırtıcı bence.