Bir adamın bir kadın için bir tablo çizdiğini ve ona hediye ettiğini düşünün; içinde kadının en sevdiği çiçeklerin, kadını çizdiği başka bir ünlü tablodaki yelpazenin ve kadına yazdığı mektubun olduğu ufacık bir tablo.
Bu adamın bu kadına aşık olmama ihtimali var mı? Bu adam nasıl bu kadını kendi erkek kardeşiyle evlendirir? Onların çocuklarını büyütmelerini izler?
Aklım almıyor.
Tatlılarla aram şöyle böyledir. Çoğunu yemeyi reddederim. Öte yandan doğal renklere sahip olmayan yiyeceklerin çekiciliğine çocukken dahi kapılmış değildim. İşte bu yüzden birkaç ay evvel şans eseri keşfettiğim menekşeli makaronların bu kadar başımı döndürmesine hala bir anlam veremedim.
MenekÅŸenin yenilebildiÄŸini fark ediÅŸimi Selim Ä°leri’ye borçluyum. OkuduÄŸum bir kitabında menekÅŸeli bonbonların lezzetini anlata anlata bitiremiyordu.Nabokov’un Sebastian Knight’ın Gerçek YaÅŸamı romanında da menekÅŸeli ÅŸekerlemeden bahsedildiÄŸini hatırlıyorum (küçük bir ayrıntıydı ama aklımda kalmış). KeÅŸke Ä°leri’nin övgülerini ya da bazı detaylarda takılmamı daha fazla dikkate alsaymışım.