Geri döndük!
Meriç’le birlikte hazırladığımız Bir tablo, bir ÅŸarkı yazısını sizinle paylaÅŸtıktan sonra bu oyunu kendi aramızda oynamaya devam ettik. O yazının altından çok tablolar ve ÅŸarkılar akmasının ardından bu iÅŸi bir de fotoÄŸraflarla denemeye karar verdik. Ben sevdiÄŸim fotoÄŸrafçıların bazı fotoÄŸraflarını ve aslında o kadar da sevmediÄŸim fotoÄŸrafçıların çok sevdiÄŸim fotoÄŸraflarını Meriç’le paylaÅŸtım. Meriç de onlara uygun ÅŸarkıları benimle.
Bu yazıyı yazmaya başlamam uzun vakit aldı. Bu sürede listedeki şarkıları onlarca kere dinledim ve her dinleyişimde fotoğraflara ne kadar uyduklarını düşünüp mutlu oldum. En sonunda bu mutluluğu sizlerle paylaşma zamanı geldi. Hazırsanız başlayalım.
Ah bu fotoğraf öylesine dokunaklı ki.
Eve Arnold altmışlı yıllarda dünyayı dolaÅŸarak Çin, Rusya, Güney Afrika, Afganistan gibi ülkelerde gündelik hayata dair fotoÄŸraflar çekmiÅŸ. Magnum’un sitesinde Arnold’ın ülkenin liselerinde, devlet binalarında, müzelerinde, hastanelerinde çektiÄŸi Rusya fotoÄŸraflarına bakarken biraz sonra boÅŸanma davaları görülecek olan bu çiftin fotoÄŸrafıyla karşılaÅŸtım. Adamın yüzünü kaçırması, kadının gözlerindeki üzüntü (hele o kavuÅŸmuÅŸ elleri) beni çok etkiledi. Meriç’e fotoÄŸraf seçerken ilk tercihim masaüstümde sakladığım bu fotoÄŸraf oldu.
Meriç, bu fotoÄŸraf için The Cure’dan Apart‘ı seçmiÅŸ. Bu ÅŸarkıyla birlikte dinlendiÄŸinde BoÅŸanma dokunaklılıkta bambaÅŸka bir seviyeye ulaşıyor. Öyle büyük bir kahretme uyumu içindekiler ki fotoÄŸrafa bakarken Apart‘ı dinleyebilmek büyük bir cesaret iÅŸi. “Bu cesarete sahibim” diyenleri ve iliÅŸkilerinde artık daha fazla yalan söyleyemeyecek olanları buraya alalım: Burası.
David Bowie – Wild is the Wind
BoÅŸanma’nın üzüntüsünü Jeff Wall’ın eÄŸlenceli fotoÄŸrafı Aniden Esen Åžiddetli Rüzgar isimli fotoÄŸrafıyla atlatalım. Wall bu fotoÄŸrafında çok sevdiÄŸim(iz) Hokusai’nin Ejiri’de Aniden Esen Rüzgara Yakalanan Yolcular isimli resminden (1832) etkilenmiÅŸ ve resmin (neredeyse) birebir bir kopyasını fotoÄŸrafla yaratmayı baÅŸarmış. Wall, bu fotoÄŸraf için beÅŸ ay boyunca, Vancouver’da evinin yakınlarındaki bir derenin kenarında, hava Hokusai’nın resmindeki gibi rüzgarlıyken aktörlerle çalışmış. Ä°stediÄŸi kompozisyonu yakalayabilmek için daha sonra çektiÄŸi tüm fotoÄŸraflardan bir kolaj yapmış. Bu fotoÄŸrafın ÅŸarkısı David Bowie’nin Wild is the Wind‘i. (David Bowie dinlemek için harika bir fırsat oldu bu)
André Kertész, Voltaire Rıhtımı Ãœzerindeki Bir Pencere isimli fotoÄŸrafı 1928 yılında Paris’te çekmiÅŸ. Bu fotoÄŸrafı Kertész’in diÄŸer fotoÄŸrafları gibi çok severim. Açıkçası Meriç’e gönderirken ÅŸarkısı olarak ne seçebileceÄŸini tahmin edemediÄŸimden biraz çekinmiÅŸ ama gene de dayanamayıp göndermiÅŸtim. Meriç bu fotoÄŸraf için çok güzel bir ÅŸarkı seçmiÅŸ. Öyle güzel bir ÅŸarkı seçmiÅŸ ki fotoÄŸrafı boÅŸverip sadece ÅŸarkıyı dinlemeye odaklanabiliriz: King Crimson’ın Cirkus‘ı.
Scott Walker – Farmer in the City
Cindy Sherman 1977 ile 1980 yılları arasında Ä°simsiz Film Sahneleri adında 69 fotoÄŸraflık bir seri yapmış. Bu serinin 48 numarasında Sherman’ın babası Cindy’i karanlık bir kır yolunda bavuluyla bekleyen savunmasız bir genç kadın gibi çekmiÅŸ. Bu fotoÄŸrafın ÅŸarkısı eÄŸer bir albüm çok dinlendiÄŸi için ölünseydi 2007 yılında aranızda ayrılmama sebep olacak Tilt‘ten Farmer in the City.
Martine Franck’in park bankında uyuklayan bu çiftini çok seviyorum. Özellikle ayak uçlarının birbirine hafifçe dokunmasını. Ayrıca kadının uyuyakalma ÅŸeklini annemin akÅŸamları koltukta uyuyakalan haline çok benzetiyorum. Bu fotoÄŸrafın ÅŸarkısı kuÅŸ cıvıltılarıyla süslenmiÅŸ Cirrus Minor. O kuÅŸ cıvıltılarını fotoÄŸrafa bakarken de duyabiliyorsunuz.
[Bu fotoÄŸraf-ÅŸarkı eÅŸleÅŸmesiyle ilgili garip bir tesadüf de oldu. FotoÄŸrafları gönderirken bu fotoÄŸrafa uzun uzun bakıp ÅŸarkısının Cirrus Minor ile aynı albümde yer alan Green is the Colour olabileceÄŸini düşünmüştüm. Bu yüzden Meriç’in Cirrus Minor seçimini görünce çok eÄŸlendim.]
Bir baÅŸka pek güzel fotoÄŸraf da Saul Leiter’dan. Size bir itirafta bulunacağım: Ben Saul Leiter’ın fotoÄŸraflarını çok seviyorum ve eÄŸer bir ÅŸansım olsaydı o fotoÄŸrafların içinde yaÅŸamak isterdim. Böyle bir ÅŸansım yoksa ikinci ÅŸans olarak fotoÄŸrafları çekmiÅŸ olmayı dilerdim.
Meriç, bu beyaz saçlı yolcu için Ride’ın Leave Them All Behind ÅŸarkısını seçmiÅŸ. Bence de münasip :)
Ä°ÅŸte bir baÅŸka güzel fotoÄŸrafla birlikteyiz. Facebook’ta oluÅŸturduÄŸum “Sen Bana Bakmıyorken” albümü ve Twitter’daki paylaşımlarıma verdiÄŸiniz tepkiler yüzünden bu fotoÄŸrafı sizin de sevdiÄŸinizin farkındayım. Zaten sevilmeyecek bir fotoÄŸraf çekmemiÅŸ Robert Doisneau. Kendisi Güzelonlu’da ismini en çok andığım fotoÄŸrafçı olma yolunda emin adımlarla ilerliyor.
Bu fotoğrafın şarkısı da fotoğrafla çok uyumlu: Dream on Me
Police – Spirits In The Material World
Ve bir Kertész daha. Bu hayatta “André Kertész naifliÄŸi” diye bir ÅŸey var ve her fotoÄŸrafında bu naifliÄŸe ÅŸahit olabiliyoruz. Yıllar önce, çok sevdiÄŸim arkadaÅŸlarımdan biriyle fotoÄŸrafçının sergisini dolaşırken arkadaşım “galiba birazdan bir sergide ilk kez aÄŸlayacağım” demiÅŸti. Bu fotoÄŸrafın özelliÄŸi ise benim gördüğüm ilk Kertész olması. BaÅŸka bir çok sevdiÄŸim insan, “en sevdiÄŸim fotoÄŸraf” diye göstermiÅŸti bana “Yolunu KaybetmiÅŸ Bulut”‘u.
Tüm bunlar yüzünden bu fotoğrafın şarkısının ne olacağını çok merak ediyordum. Spirits in the Material World çok yakışmamış mı yolunu kaybetmiş ufak bulutcuğa?
Martin Parr’ın insanın hâlini tüm çıplaklığıyla yüzümüze vuran fotoÄŸraflarından biri de bu sıkılmış çifte ait. Ben çektiÄŸim benzer bir fotoÄŸraf için The Phoenix Foundation’ın “And the way you’re keeping silent / Makes me think that I should be more quiet” sözlerini seçmiÅŸtim. Meriç Buzzcocks’ın Boredom‘ını seçmiÅŸ. Artık bu serideki fotoÄŸraflara ne zaman baksam içimden “boredom, boreeedom” diye ÅŸarkıyı söylüyorum.
Finali sarsıcı, aynı zamanda incelikli bir fotoÄŸrafla yapmak istedim. DoÄŸrusu bu amaç için Henri Cartier-Bresson’dan daha iyisini bulamazdım, bulmadım da. Meriç bu ÅŸarkı için çok, çok iyi bir seçim yapmış: Lose Control – James. Bu fotoÄŸraf da zaten bize:
Bedenimi sars ve ruhumu serbest bırak
Hislerimi cezalandır, beni yoldan çıkart
Bu beden genç ama ruhum yaşlı.
Küllerimi savur ve duygularımı yok et.
demiyor mu?
Böylece bu yazının sonuna geldik. Meriç’le yaptığımız bu iÅŸbirliÄŸi ve sonunda ortaya çıkan yazılar benim Güzelonlu’da en sevdiÄŸim ÅŸeylerden biri haline geldi. Siz de öyle düşünüyor musunuz? EÄŸer düşünüyorsanız bu yazıların devamı gelebilir, çünkü size burada sunduÄŸumdan daha fazla sayıda fotoÄŸraflar gitti, ÅŸarkılar döndü. Ne dersiniz?
Bir yorum
Evet.