Son zamanlarda

Sizin de başınıza geliyor mu bilmiyorum ama benim sık sık yaşadığım bir durum var. Nerden ve ne sebepten çıktığını anlayamadığım bir konuya günlerce kafa yorabiliyorum. Buna bir isim de taktım: Dünya üzerinde başka kimsenin umrunda olmayan kişisel gündemim. Onlar uğruna mezarlıklar ziyaret ediyor, kütüphanelerden son 25 senedir kimsenin almadığı kitapları ödünç alıyor, ismi seneler önce değişmiş sokakları/binaları bulmaya çalışıyorum.

Bir süre önce gene böyle bir iş için değişik tarihlerde yayınlanmış bir grup dergi siparişi verdim. Dergiler elime ulaştıktan sonra onları karıştırırken bir tanesinin içinden ufak bir kağıt düştü. Kağıdın üzerinde okuduğum anda kendimi garip hissetmeme neden olan şu satırlar yazıyordu: “Bu dergiyi bakalım ne zaman okuyacaksınız beyfendi, çok merak ediyorum. Okuduğun zaman da beni sevecek misin? Ben seni çok ama çok seviyorum”. Gerilmiştim, çünkü hiç tanımasam da iki kişi arasındaki özel bir şeyin arasına girdiğimi fark edersem gerilirim. Bu not o beyefendi dışında biri okusun diye yazılmamıştı. Üstelik üçüncü bir şahsın eline geçtiğine göre beyefendi o dergiyi büyük ihtimalle hiç okumamıştı (Emre, bu cümleyi sırf sen “ya da…” diye başlayıp alternatif binlerce ihtimal sunabilesin diye kurdum). Sanırım en çok tüm bu olaydaki liselilik beni etkiledi. Böyle ufak notlar yazıp dergi arasına sıkıştırma, küçük bir takılmanın ardından sevdiğin insanın sevgisini afacanca sorgulama, son noktayı kendi aşkını sunarak koyma ve üstelik tüm bunları ilk kez sen akıl ediyormuşsun gibi davranma bana dudaklarımı önce sola sonra sağa kaydırarak “hay allahım” dedirtti.

Esas sizinle paylaşmak istediğim ise aşağıdaki fotoğraf. 1920’lerde çekilmiş bazı fotoğraflar içinde karşılaştığım günden beri sık sık aklıma düşüyor. Kendimi çok kere değişik tonlarda arka arkaya “this man refused to open his eyes” derken yakalıyorum.Yatakta, duşta, vapurda, yemekte aklıma bu güzel fotoğraf geliyor ve bazen bir belgeselci, bazen bir ilkokul öğretmeni, bazen ise çizgi film karakteri gibi hemen yapıştırıyorum cümleyi: “This man refused to open his eyes”. Şu sıralar hayallerimde en çok yer kaplayan adamın gözlerini açmayı reddetme halindeki naiflik beni öldürüyor. Sizi de öldürmesi için buraya ekledim. Gene görüşeceğiz, sevgilerle.